Virtual reality asociaal?

Is virtual reality asociaal?

Virtual reality lijkt voor sommige mensen een schrikbeeld op te roepen. 
Een schrikbeeld waarbij mensen met headsets op zitten, afgezonderd van hun omgeving in een soort virtueel isolement. Maar is dat terecht?
In een serie blogs wil ik je graag vertellen wat er met virtual reality allemaal mogelijk is en hoe het er in de toekomst uit zou kunnen zien. Misschien zorgt het ervoor dat je er met andere ogen naar gaat kijken.

Onvergelijkbaar

Zet een headset op, sluit je af van je omgeving en je kunt van alles beleven.
Op een manier die echt onvergelijkbaar is met het kijken naar een scherm, hoe groot, klein of ‘curved’ dan ook. Los van het ontwikkelen van virtuele omgevingen voor bijvoorbeeld games zijn er nu ook ontwikkelingen op het gebied van film.
Er zijn al apps beschikbaar waarmee je je waant op het podium van een concert, een show, of waarmee je zelf midden in een film zit en dus alle kanten om je heen kunt kijken.
Ontwikkelaars werken op dit moment al volop aan mogelijkheden om live 180 of zelfs 360 graden te kunnen streamen. Dat houdt dus in dat je vanaf je bank kunt beleven dat je op de eerste rij zit bij een basketbalwedstrijd van de Amerikaanse NBA of een NHL-ijshockeywedstrijd.
Vanaf daar is het een kleine stap naar andere sporten.
Of wat mij persoonlijk dan meer aanspreekt: concerten.

Eindeloze mogelijkheden

Kortom, als ergens de mogelijkheden eindeloos zijn, is het binnen virtual reality.
En als gezegd, de ervaring van iets beleven via een headset kun je niet vergelijken met alleen een scherm. Mooi voorbeeld blijft een demo van een Alien isolation game, gebaseerd op de Alien films. Wat volgens mij met een gewoon scherm nooit zou lukken, kan dus wel met virtual reality: mensen werden echt bang, zozeer zelfs dat sommige mensen de Oculus Rift afgooiden en de kamer uit renden… Gaaf toch dat dit kan?
Om terug te komen op het schrikbeeld: ja, je hebt een headset nodig.
Al gaat ook dat in de toekomst vast ooit veranderen. Op dit moment zitten we er nog aan vast.
Maar noem jij een hele kamer vol mensen met een headset op een schrikbeeld?

Iedereen zijn eigen beleving

Ik durf dat te betwijfelen. Het hangt van het doel af denk ik; als iedereen zijn eigen ding doet, lijkt dat voor een buitenstaander misschien wel wat vreemd.
Een voorbeeld van hoe het ook kan: onlangs was in Davos een sessie waarbij vrijwel iedereen in een kamer een headset op had. Maar niet iedereen deed zijn eigen ding, want iedereen keek op hetzelfde moment naar dezelfde documentaire over een vluchtelingenkamp in Jordanië.

Iedereen kon in de film om zich heen kijken. Dat noemen we een immersive opname .
Hierdoor kregen de kijkers echt het idee dat ze zelf rondliepen in dat vluchtelingenkamp.
Iedereen bepaalde zelf waar hij of zij naar keek; zo ervoer iedereen de opname op zijn eigen manier. Met als gevolg dat de film beter bleef hangen dan wanneer iedereen gezamenlijk naar een groot scherm had gekeken. Ik kan me zo voorstellen dat na deze ervaring de discussie over vluchtelingenkampen op een hele andere manier gevoerd is dan tot dat moment.
Is het dan een verkeerde ontwikkeling dat meerdere mensen tegelijkertijd een headset op hebben?
Ik heb zo mijn twijfels.
Credits: Jeroen Bartelse